Մայրենի

Սարն առել վրան ծիրանի մի քող,
Ննջում է կարծես ծաղկե անկողնում,
Անտառն արևի բեկբեկուն մի շող
Ծոցի մեջ պահել ու բաց չի թողնում:Ժայռի ստվերը գետափին չոքել,
Վիզը երկարել ու ջուր է խմում,
Հովն ամպի թևից մի փետուր պոկել,
Ինքն էլ չգիտի,թե ուր է տանում:Քարափի վրա շողում է անվերջ
Ոսկե բոցի պես թևը ծիծառի…
Կանգ առ,հողագունդ,քո պտույտի մեջ
Թող մայրամուտը մի քիչ երկարի:

1.Նկարագրի՛ր մայրամուտը:

Մայրամուտը արագ է, հով է, սիրուն, և կարմրոտ։

2.Օրվա ո՞ր պահն ես սիրում, ինչո՞ւ:

Ես օրվա մեջ սիրում եմ Մայրամուտի վերջին մասը և դրանից հետո եկող հովը։

3.  Ընտրի՛ր Սահյանի բանաստեղծություններից մեկը, սովորի՛ր ագիր: