Աշունը ձորն է մտնում

Ավերտիք Իսահակյանի աշուն բանաստեխծությունը ինձ շատ դուր եկավ։ Բանաստեղծությունը ինչպես երևում է անվանումից աշնան մասին է։ Առաջին քառյակի մեջ նա գրել է, թե ոնց են ծառերի վրայից տերևները ոսկեգույն դառնում և թափում արցունքների նման։ Երկրորդ քառյակում նա այդպես պարզ բառերով չի գրել, բայց գրված է, որ քամին փչում է ունայնության պես։

Աշնան առավոտի երգը բանաստեղծությունը գրված է տխուր և մռայլ ոճով։ Ասվում է, որ արդեն մռայլ է, ցուրտ է և առավոտյան տխուր է։ Բանաստեղծության մասին շատ բան ասել չեմ կարող, որովհետև ահագին անհասկանալի էր գրված։