«Աշուն» Հովհանեսս Թումանյան
Բանաստեղծությունը սկսվում է «Դեղնած դաշտերին» վառ պատկերը ներկայացնելով, որ աշունը արդեն եկել է։ Այս նկարագրությունը անմիջապես տալիս է երանգը մնացած բանաստեղծության համար՝ ընդգծելով անցումը ամառվա վառ կանաչից դեպի աշնան ոսկեգույն երանգներ, որոնք հաճախ կապված են տերևների անկման և գունափոփոխման հետ:
Հաջորդ երկտողում մենք կարող ենք տեսնել, որ բանաստեղծը պատմում է, թե ինչպես է աշունը տերևները ներկում ոսկեգույն երանգների։
Հաջորդ քառատողում մենք արդեն կարող ենք տեսնել, որ քամին փչում է, ցուրտ է։ Այս տողերով բանաստեղծը ուզեցել է ամրապնդի, որ արդեն ցուրտ է, աշուն է։
Վերջին տողերում ապահովում են ավելի արտացոլող և ցնցող հեռանկար: Աշունը կարող է կրել հին բաներ հիշելու զգացում, քանի որ այն նշում է սեզոնի ավարտը, և դա արտահայտվում է բանաստեղծության մեջ:
Բանաստեղծությունը լավն է, ցույց է տալիս, թե ինչքան ցուրտ է աշնանը, ինչ ոսկեգույն երանգներով է ներկվում աշունը։