Ժոզեի սանդալները

Բրազիլական գյուղերից մեկում տեղի ունեցող այս հուզիչ հեքիաթը բացում է յոթամյա Ժոզեի կյանքը՝ խորհրդանշելով զգացմունքային անտեսումը և աղքատությունը: Սիրո բացակայությունը ներթափանցում է պատմությունը, որի օրինակը Ժոզեի քնքշության անծանոթ լինելն է: Նրա մորաքրոջ կողմից կրթական զեղչերի շահարկումը բացահայտում է տնտեսական պայքարը: Եկեղեցական տոնական տոնակատարության ժամանակ Խոսեի կարեկցանքը փայլում է, երբ նա անձնուրաց կերպով իր սանդալը տալիս է ոտաբոբիկ տղային: Բարության այս արարքը, չնայած Ժոզեն երբեք չի զգացել քնքշություն, հանգեցնում է զարմանալի շրջադարձի, երբ Մանուկ Հիսուսը հայտնվում է մեկ սանդալով, որը խորհրդանշում է աստվածային միջամտությունը և կարեկցանքի փոխակերպող ուժը: Պատմությունն ընդգծում է սիրո և քնքշության համընդհանուր ձգտումը՝ ցույց տալով, թե ինչպես է կարեկցանքը գերազանցում նյութական մտահոգությունները՝ բերելով անսպասելի դրական փոփոխություններ: