Սուտլիկ և ուրախացնող Կորյունը

Լինում է, չի լինում մի Կորյուն է լինում։ Էս Կորյունը ձայնագրիչ է լինում։ Էս Կորյունը անտառում էր ապրում, ամեն օր գազանների ձայներ էր լսում: Կորյունը չէր կարողանում քնել, որովհետև անընդհատ գազանների ձայներ էր ձայնագրում, ստիպված   թաքնվում էր Սուտլիկ և ուրախացնող Կորյունըպատերի արանքներում, որ չձայնագրի։ Պատերը պաղպաղակից էին, բայց նա չէր մրսում։ Մի օր Կորյունը զայրացած ասաց.

-Լսեք, կենդանիներ, ես բարկացած եմ, եկեք ընկերանանք և դուք թողեք ես հանգիստ քնեմ։ Նրանք ընկերանում են իրար հետ և Կորյունը հանգիստ քնում է։