Մայրենի

1.  Պարզի՛ր, թե ընդգծված բառերից ո՛րն է բարդ նախադասության մեջ մտնող նախադասություններ կապում, ո՛րը՝ բառեր:

Մի երիտասարդ ծխախոտատուփի նման մի առարկա մոտեցնում էր դեմքին՝ աչքերին ու(բառեր) բերանին: Դա երևի տեսահեռախոս է, եթե(բանաստեղծություն) մարդը միաժամանակ կարողանում է նայել և(բառեր) խոսել: Հավանաբար, նա մեր դեմքերին զարմանքի կամ(բառեր) հիացմունքի արտահայտություն է տեսնում և(բառեր) շտապ մոտենում է մեզ: Արագ-արագ է խոսում, որ(նախադասություն) հասցնի պատասխանել մեր բոլոր հարցերին: Փողոցներում մեքենա չկա, բայց(նախադասություն) քաղաքի վրայով սրընթաց թռչում են ինչ-որ թեթև առարկաներ՝ անձնական ինքնաթիռները:

2. Կետերը փոխարինի՛ր ինչ-որ կամ ինչ որ բառերով: Դրանցից ո՞րն է շաղկապ:

Երազում տեսնում էր այն, ինչ որ ծնողները խոստացել էին բերել այդ հեռու երկրից: Հավանաբար, ինչ-որ կենդանի անցավ խավար փողոցով: Ծաղկաթմբերի վրա ինչ-որ ստվեր էր սողում: Այդ փոքրիկ, փայլփլուն աչքերով սևուկն ինչ որ տեսնում էր, անմիջապես փորձում էր կրկնել: Երևի ինչ-որ ուրախ բան էր մտածում ու ինքն իրեն ժպտում: ինչ որ այս դղյակում գտար՝ քոնը կլինի: Կարծես ինչ որ նվիրական ու թանկ բան էր գտել: Ուրիշներից թաքցնում էր՝ ինչ որ նվիրական ու թանկ էր իր համար: ինչ-որ փոքրիկ զրահակիր կենդանի էր ետ ու առաջ գնում՝ լարովի խաղալիքի պես: ինչ որ եղել է, ոչինչ, մոռացի՛ր:

3. Տրված բառերը տեղադրի՛ր նախադասությունների մեջ: Անվանի՛ր բառերի այդ խումբը:

Ծուղրուղո՜ւ, վա՜յ, փի՛շտ, շրը՜խկ, պահո՜, հա՛ֆ-հա՛ֆ, դը՜ռռ, վա՜շ-վի՜շ:

վա՜յ, անպիտա՛ն, ի՞նչ ես բազմել սեղանին:

-դը՜ռռ,- լսվեց հանկարծ. ուրեմն նրանք մոտենում են տանը:

պահո, հիմա ի՞նչ եմ անելու, ո՞ւր եմ գնալու:

Ձորում գետն էր հառաչում՝ վաշ վաշ:

դռռ ու վերջ. էլ ոչ մեկը չի մտնի այս սենյակը: